هر که به حکمت شناخته شود . چشمها او را به دیده وقار و شکوه بنگرند . [امام علی علیه السلام]
گل با خنده ی خورشید می خنده
من با خنده ی تو
ابر با بغض پاییز گریه می کنه
من با بغض تو
نامه ای که ننوشتم
به تو بود
شعری که نگفتم
برای تو بود
نقاشی ای که نکشیدم
چهره ی تو بود
خوابی که ندیدم
خواب تو بود
رویایی که ندیدم
رویای لبخند تو بود
عشقی که نداشتم
عشق تو بود
ای کاش می شد زمان را به عقب برگردانم.
اگر می شد
زمان را به عقب بر می گرداندم
و پیش از آنکه گل سرخ را به تو هدیه کنم خار هایش را می کندم.
ورود به بخش مدیریت